Η φοιτητική κοινότητα, παρόλο που κατά καιρούς δείχνει αγωνιστικότητα και διάθεση για κινητοποιήσεις για δικά της ζητήματα (κυρίως συντεχνειακού χαρακτήρα), για ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα συνήθως αδιαφορεί ή τα αγνοεί και πλήρως. Ένα απ’ αυτά είναι ο σημαντικότατος αγώνας των φυλακισμένων που εκδηλώνεται από τις 3 Νοεμβρίου μέσω απεργιών πείνας και αποχής συσσιτίου, με κύριους στόχους τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης, την αποσυμφόρηση των φυλακών και την κατάργηση των φυλακών ανηλίκων.
Βασικά χαρακτηριστικά, αρχικά, του σύγχρονου δικαστικού-σοφρωνιστικού συστήματος είναι οι συνθήκες εγκλεισμού και απομόνωσης που επιβάλλει στους/στις κρατούμενους/-ες, καθώς και ο εκδικητικός του χαρακτήρας, ο οποίος έρχεται σε αντίθεση με το υποτιθέμενο κοινωνικό-σοφρωνιστικό του έργο. Με λίγα λόγια, επιλέγει τους εκάστοτε παραβάτες, τους επιβάλει την «αρμόζουσα» ποινή αποκόπτωντάς τους από την υπόλοιπη κοινωνία, έτσι ώστε κάποια στιγμή να τους ξαναρίξει σ’ αυτήν έτοιμους πλέον, διορθωμένους, «καθαρούς». Το ελληνικό κράτος πιο συγκεκριμένα, επιδεικνύει υπερβάλλοντα ζήλο για την επιτέλεση αυτού του έργου, καθώς στα σοφρωνιστικά συστήματα (φυλακές) χωρητικότητας 7.500 κρατουμένων στοιβάζονται 14.000 (δηλαδή σχεδόν 200% πληρότητα), μεγάλο μέρος των οποίων είναι μετανάστες, μικροδιακινητές ή χρήστες ναρκωτικών και προφυλακισθέντες. Εκτός από τα φαινόμενα υπερπληθυσμού, η φημισμένη ελληνική φιλοξενία περιλαμβάνει την πλήρη καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας μέσω πειθαρχικών μέτρων, βασανιστηρίων, εξευτελισμών, ξυλοδαρμών, που συχνά οδηγούν σε θανάτους κρατουμένων και αυτοκτονίες. Ειδικά σε περιόδους μετά από κινητοποιήσεις των φυλακισμένων, η τρομοκράτησή τους αυξάνεται μέσω (δυσμενών) μεταγωγών και ένταση των πειθαρχικών/κατασταλτικών μέτρων.
Ο αγώνας των φυλακισμένων για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους έχει πάρει πρωτοφανή έκταση για τα ελληνικά δεδομένα. Συγκεκριμένα, στην αποχή συσσιτίου που ξεκίνησε στις 3 Νοεμβρίου συμμετέχουν 12.000 κρατούμενοι, ενώ ο αριθμός των απεργών πείνας (που άρχισε στις 7 Νοεμβρίου) έχει φτάσει σχεδόν τις 6.000. Πέρα όμως από το γεγονός της μαζικότητας της κινητοποίησης, ακόμα σημαντικότερο είναι ότι οι κρατούμενοι έχουν πάρει οι ίδιοι τον πολιτικό αγώνα στα χέρια τους, δημιουργώντας πανελλαδική επιτροπή ώστε να μεταφέρουν τα αιτήματά τους (βλ. πίσω) στο Υπουργείο Δικαιοσύνης χωρίς της διαμεσολάβηση ή εκπροσώπηση τρίτων. Όπως αναφέρεται στην ανοιχτή επιστολή της επιτροπής προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης: «Θέλουμε να διαχειριστούμε εμείς τον αγώνα μας. Να μιλάμε εξ ονόματός μας με το όνομά μας».
Σε αντίθεση με την ανταπόκριση της κινητοποίησης μέσα στις φυλακές, παρατηρείται περιορισμένη απήχηση στην υπόλοιπη κοινωνία. Καθοριστικό ρόλο σ’ αυτό παίζει η στάση τόσο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης όσο και του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Η προβολή του θέματος από τα ΜΜΕ ήταν ελάχιστη, καθώς μάλλον έκριναν ότι δεν παρουσιάζει αρκετό θέαμα και βία για να ικανοποιήσει το φιλοθεάμον κοινό. Απ’ την άλλη πλευρά το Υπουργείο, προσπαθώντας να υποβαθμίσει τη δύναμη του αγώνα, παραποιεί τα στοιχεία που αφορούν στο μέγεθος της συμμετοχής σ’ αυτόν (για παράδειγμα αναφέρει ότι στην αποχή συσσιτίου συμμετέχουν πλέον μόνο 5.500 κρατούμενοι).
Η δική μας τοποθέτηση, τέλος, δε μπορεί παρά να συμβαδίζει με το περιεχόμενο των αιτημάτων των ίδιων των φυλακισμένων: εναντιωνόμαστε δηλαδή στον εγκλεισμό, την ιδρυματοποίηση, την απομόνωση και την εκδικητικότητα του συστήματος των φυλακών. Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις με στόχο να κοινωνικοποιηθεί και να δικαιωθεί ο αγώνας των κρατουμένων.
Παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπ. Δικαιοσύνης την Πέμπτη 20/11, 12 πμ
Συγκέντρωση στα Προπύλαια και πορεία την Τετάρτη 26/11, 6μμ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
(πίσω σελίδα)
«Εμείς οι κρατούμενοι στα κολαστήρια που κατ ευφημισμό καλούνται φυλακές του ελληνικού κράτους, κουρασμένοι από τις ψεύτικες υποσχέσεις όλων των υπουργών δικαιοσύνης τα τελευταία 10 χρόνια, για καλυτέρευση των συνθηκών κράτησης και βελτίωση του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικαιοσύνης, αποφασίσαμε να κινηθούμε δυναμικά, ώστε να απαιτήσουμε τις δίκαιες διεκδικήσεις μας.
Απαιτούμε:
1. Κατάργηση των πειθαρχικών ποινών. Τροποποίηση των άρθρων του Σωφρονιστικού Κώδικα 68, 69, 70, 71. Σε κάθε περίπτωση οι πειθαρχικές ποινές να εξαλείφονται μετά την έκτισή τους, να μην υπολογίζονται αθροιστικά και να μη λαμβάνονται υπόψη για τις άδειες, την εργασία, την εκπαίδευση και την υφ όρων απόλυση μετά τη λήξη τους.
2. Να μειωθεί το όριο έκτισης της ποινής για την υφ όρων απόλυση, από τα 3/5 στα 3/7. Να καταργηθεί άμεσα η αντισυνταγματική διάταξη που επαύξησε στα 4/5 το όριο, για τα αδικήματα περί ναρκωτικών.
3. Εφάπαξ μείωση κατά 3 έτη όλων των ποινών, για να διευκολυνθεί υφ όρων απόλυση και η αποσυμφόρηση των φυλακών. Όχι στις νέες πανοπτικές φυλακές, που χτίζονται απομονωμένες μακριά από τον ιστό από της πόλης.
4. Κατάργηση των φυλακών ανηλίκων. Καθιέρωση ανοιχτών δομών φροντίδας και προστασίας των εφήβων και των νέων.
5. Μείωση της «οροφής» των 25 ετών συνεχούς κράτησης. Μείωση του ελάχιστου ορίου έκτισης για την υφ όρων απόλυση στην περίπτωση των ισοβίων στα 12 χρόνια από τα 16 που είναι σήμερα, σε εναρμόνιση με τις ευρωπαϊκές νομοθεσίες.
6. Να εφαρμοστεί αυτόματα χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις, η χορήγηση αδειών, αναστολών και λοιπών ευεργετημάτων με μόνο κριτήριο τις προϋποθέσεις του νόμου, με μείωση των ελάχιστων ορίων έκτισης ποινής για την ενεργοποίησή τους. Να αυξηθεί ο αριθμός των αδειών σε 60 μέρες για όσους δικαιούνται πενθήμερες και σε 96 μέρες για τους δικαιούμενους οχταήμερες.
7. Να σταματήσει η κατάχρηση του μέτρου της προφυλάκισης και να μειωθεί το όριο στους 12 μήνες.
8. Είναι γνωστή την τελευταία 8ετία, η υστερία των παραδικαστικών κυκλωμάτων, που οδήγησε σε εκδικητικά εξοντωτικές ποινές. Ζητάμε ανάλογες ποινές και ευρεία εφαρμογή του μέτρου αναστολής και υφ όρων απόλυσης.
9. Πλήρης, μόνιμη και 24ωρη ιατρική κάλυψη και σεβασμός στους ασθενείς. Δημιουργία και βελτίωση επαρκών χώρων υγιεινής (λουτρά και τουαλέτες). Άμεση ένταξη του Νοσοκομείου και του Ψυχιατρείου των φυλακών Κορυδαλλού στο ΕΣΥ, με πρόβλεψη πτερύγων για τις γυναίκες και τους ανήλικους, που τώρα δεν υπάρχουν. Άμεση μεταφορά των ασθενών σε δημόσια νοσοκομεία, με ασθενοφόρα και όχι σε κλούβες δεμένοι πισθάγκωνα.
10. Να παρέχεται το δικαίωμα στα ευεργετικά ημερομίσθια, στη φοίτηση, στα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, τα επαγγελματικά εργαστήρια και στη συμμετοχή στα διάφορα προγράμματα, σε όλους τους κρατούμενους αναλογικά και χωρίς καμία διάκριση. Να χορηγούνται εκπαιδευτικές άδειες, σε όλους τους κρατούμενους, που πληρούν τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις για σπουδές εκτός φυλακών και για όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και τεχνικής επαγγελματικής κατάρτισης. Ουσιαστική επέκταση των θεραπευτικών προγραμμάτων σε όλες τις φυλακές.
11. Κατάργηση του άβατου των φυλακών. Ελεύθερη πρόσβαση των: κοινωνικών και πολιτικών φορέων, Δικηγορικών Συλλόγων, Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου και της ΕΙΝΑΠ, οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μη κυβερνητικών οργανώσεων και διεθνών οργανισμών. Ελεύθερη διακίνηση πολιτικών και επιμορφωτικών εντύπων, χωρίς καμία εξαίρεση.
12. Θέσπιση εναλλακτικών μορφών κράτησης, διεύρυνση των αγροτικών φυλακών και εφαρμογή του θεσμού της ημιελεύθερης διαβίωσης καθώς και του θεσμού της κοινωφελούς εργασίας.
13. Διεύρυνση του θεσμού του ελεύθερου επισκεπτηρίου σε ανθρώπινες συνθήκες με σεβασμό στην προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των κρατούμενων και των επισκεπτών. Ιδιαίτερος κλειστός χώρος για τη συνεύρεση με τον /την σύντροφό μας.
14. Εργασία και πρόσβαση σε δημιουργικές δραστηριότητες για όλους και όλες. Ευεργετικός υπολογισμός των ημερών απασχόλησης στην ποινή.
15. Δικαίωμα επιλογής έκτισης της ποινής στη χώρα καταγωγής για τους αλλοδαπούς κρατούμενους αν και εφόσον αυτοί το επιθυμούν.
16. Εξανθρωπισμός των συνθηκών μεταγωγών με τη βελτίωση των χώρων στα απαράδεκτα μεταφορικά μέσα της ΕΛ.ΑΣ. Πρόβλεψη τακτικότερων σταθμεύσεων, βελτίωση των χώρων κράτησης στα άθλια «Μεταγωγών» και ταχύτερη προώθησή μας στις φυλακές.»
